Στον ιδιωτικό τομέα η αγορά διαμορφώνει τους μισθούς. Πολύ δύσκολα μια επιχείρηση πληρώνει μισθούς αρκετά ψηλότερους απο αυτούς της αγοράς. Αργομισθίες δεν υπάρχουν και όποιος υπάλληλος δεν δουλεύει αποδοτικά απολύεται.
Οι μισθοί του Δημοσίου πρέπει να προσδιορίζονται με βάση αυτούς αντίστοιχων θέσεων του ιδιωτικού τομέα και να είναι χαμηλότεροι σαν αντιστάθμισμα της μεγαλύτερης εργασιακής ασφάλειας και της μικρότερης αποδοτικότητας. Είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι οι «εκλεκτοί» και οι ιδιωτικοί «παιδιά ενός κατώτερου θεού»;
Γνωρίζουμε όλοι από την εμπειρία μας με τις Δημόσιες υπηρεσίες ότι οι υπάλληλοι δεν δουλεύουν αποδοτικά όλο το 8ωρο. Επομένως το Δημόσιο έχει πολύ περισσότερους υπαλλήλους από όσους χρειάζεται και επί της αρχής η μείωση του αριθμού είναι σωστή. Αυτό όμως θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια σε περιόδους ανάπτυξης όπου ένας απολυμένος του Δημοσίου θα μπορούσε να απορροφηθεί στον ιδιωτικό τομέα. Τώρα όμως σε αυτή τη δύσκολη οικονομική κατάσταση πως θα μπορέσει να βρει άλλη εργασία ;
Τη λύση την έχουμε προτείνει εδώ και μήνες. Αφορά ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και θα οδηγήσει σε μηδενικά επίπεδα ανεργίας!
Είναι η μόνη λύση για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε όλοι μέσα στη κρίση και να περιμένουμε την ανάπτυξη όταν και όποτε έρθει:
Μείωση ωρών απασχόλησης
με ανάλογη μείωση αποδοχών και εισφορών
με ανάλογη μείωση αποδοχών και εισφορών
Επειδή μείωση σε ήδη χαμηλούς μισθούς θα κάνει τη κατάσταση των ανθρώπων αυτών δυσβάστακτη, θα μπορούσε να γίνει μεγαλύτερη αναλογική μείωση στα ψηλά εισοδηματικά κλιμάκια και μικρότερη στα χαμηλότερα.